Մի օրե ես արթնացա և գնացի ճանփորդության: Այնտեղ բոլոր մարդիկ սխալ էին խոսում: Մի մարդ ինձ հարցրեց.
— ինչու փուշը վարդ ունի, ես նրան չհասակացա, ես հարցրեցի նրան թե դա ինչ է նշանակվում նա ասաց.
— դուք փուշի վրա վարդը չգիտեք ինչ է, ես նրան ասասցի որ չգիտեմ իսկ այդ տղան գնաց: Դրանից հետո ես նստեցի մի նստարանում և մտածեցի թե դա ինչ է նշանակվում: Իսկ հետո քայլեցի և սկսեցի մտածել թե ինչու է այդպիսի անհասկանալի բաներ հարցնում : Բայց հետո ես էլի հնադիպեցի և այս անգամ նկատեցի որ նա շորերը թարս է հագել, իսկ դրանից հետո ես նկատեցի որ կոշիկներն էր թարս հագել: և ես այդ ժամանակ հասակացա որ նրա հարցերն էլ էին թարս, դրա համար ես նրան ասացի որ մարդիկ չպոկեն վարդերը և այգիները գեղեցիկ լինեն: և նա սկսում է կամաց կամաց սովորել ճիշտ հարցերը տալ:
Մերի Փաշիկյան 